„AUDIATUR ER ALTERA PARS” KS. M ZAWISZA PROBOSZCZ JANOWSKI ZIEMIA LUBELSKA, 1915, R. 10, NR 416
- Szczegóły
- Utworzono: środa, 15, marzec 2017 14:41
- Odsłony: 2287
Jak się okazuje, artykuł Wacława Malanowskiego pt. „Pamięci dobrego Polaka” doczekał się kolejnego komentarza. Tym razem krótki komentarz ks. M Zawiszy - Proboszcza Janowskiego.
P. Malanowski w swem pośmiertnem wspomnieniu, poświęconem „Pamięci dobrego Polaka” wydrukowanem w N2 354 z r. b. „Ziemi Lubelskiej" pomieścił zarzut względem miejscowego proboszcza, iż ten jakoby uwarunkował swój udział w pogrzebie ś. p. Andrzeja Kulińskiego, zrujnowanego mieszczanina Janowskiego, Wysokiem honorarium.
Z POWODU ARTYKUŁU POD TYTUŁEM: PAMIĘCI DOBREGO POLAKA- WŁADYSŁAW PRZEGALIŃSKI ZIEMIA LUBELSKA, 1915, R. 10, NR 367
- Szczegóły
- Utworzono: poniedziałek, 13, marzec 2017 14:07
- Odsłony: 2046
Tym razem komentarz autorstwa Władysława Przegalińskiego do artykułu "Pamięci dobrego Polaka" Wacława Malanowskiego.
Na umieszczony w N2 234 Ziemi Lub. z dnia 22 b. m. artykuł pana W. Malanowskiego poświęcony "Pamięci dobrego Polaka", odpowiadam kilka słów z powodu rzuconych przez autora gromów potępienia na mieszkańców miasta Janowa, jako niegodnych miana Polaków.
Pod względem życia społecznego i narodowego w Janowie Lubelskim, w tem mieście, według opinji autora, "o pogodzonej z niewolą inteligiencji i zrusyfikowanem mieszczaństwie" działo się jednak jeżeli nie lepiej, to zapewne nie gorzej, niż w innych podobnych miastach, znajdujących się w takich samych warunkach prowinajonalnych w bezpośredniem zetknięciu z władzami administracyjnemi. Działo się nawet z pewnością lepiej, niż w wielu miasteczkach, posiadających o wiele liczniejszą i bardziej niezależną inteligencję miejscową i okoliczną. Świadczy o tern choćby samo istnienie w Janowie tylu polskich stowarzyszeń i instytucji społecznych, jak Stowarzyszenie Spożywcze, Straż ochotnicza, miejska kasa pożyczkowo oszczędnościowa, mieszczańska udziałowa spółka browarnicza, czytelnia publiczna, ochrona i inne. Tworzone z trudem, z mozołem utrzymywane i prowadzone, prawie wszystkie te instytucje trwały przez długie lata i przetrwały czasy niewoli i nawet przeciwności wojenne, roztaczając bądź co bądź dodatni wpływ na otoczenie i stanowiąc, jaki tak; kulturalny dorobek życia narodowego. A przy tworzeniu i prowadzeniu tych instytucji ś. p. Andrzej Kuliński miał przecież współpracowników: były nimi w istocie tak surowo potępiona inteligencja i mieszczaństwo.
PAMIĘCI DOBREGO POLAKA - WACŁAW MALANOWSKI ZIEMIA LUBELSKA, 1915, R. 10, NR 354
- Szczegóły
- Utworzono: czwartek, 09, marzec 2017 06:52
- Odsłony: 2532
OPOWIADANIA O MIEŚCIE KRAŚNIKU I OKOLICY MIASTO JANÓW ORDYNACKI PRZEGALIŃSKI, LUBLIN 1927
- Szczegóły
- Utworzono: wtorek, 07, marzec 2017 16:21
- Odsłony: 3352
Janów, dawniej noszący nazwę Ordynackiego, a obecnie Lubelskiego dla odróżnienia od wielu innych miast tegoż nazwiska, rozrzuconych po ziemiach polskich, z cichej ustronnej osady, położonej w pobliżu wielkich lasów ordynacji Zamojskiej, otoczonej od południa i zachodu bagnistemi łąkami, został podniesiony do godności stolicy wpierw Obwodu Zamojskiego, a teraz powiatu Janowskiego.
Dzieje tego miasta są następujące. — W XVII wieku do borów ordynackich przylegała wielka wieś Biała, położona nad rzeczką Białą, płynącą ze źródeł pod wsią Godziszowem. Rzeczka ta płynęła korytem pomiędzy dwoma wzgórzami, porosłemi lasem i rozlewała się w bagnach leśnych, wpadając do innej leśnej rzeczki zwanej Bukowną, aby wlać swe wody do Sanu. Nazwa tej rzeczki i wsi nad nią położonej pochodzi widocznie od białego koloru wody, która przy wiosennych roztopach, unosząc z sobą glinę, zerwaną ze wzgórz okolicznych, osadzała namół w tej kotlinie leśnej.
Za czasów istnienia w Janowie klasztoru O.O. Dominikanów, istniała księga, będąca kroniką miejscowości i danego Kościoła. Dostawszy tę księgę do przeczytania od znajomych mi Ks. Dominikanów, znalazłem w niej opis początku Janowa, który tak się przedstawia.
W roku 1593 rybacy, pływając w nocy po stawie, zwanym Czarnym, położonym między dwoma lesistemi wzgórzami, ujrzeli niezwykłą światłość wśród lasu na południowym wzgórzu i zobaczyli na sośnie, stojącej na brzegu tego wzgórza, tam, gdzie z pod góry biło źródło, obraz Najświętszej Marji Panny, otoczony jasnością. O tern cudownem objawieniu doniesiono do Zamościa, gdzie wtedy rezydowała Ordynatowa Księżna Katarzyna z Ostroga, wdowa po niedawno zmarłym Tomaszu Zamojskim. Księżna Katarzyna, będąc bardzo nabożna, zjechała na to miejsce, sprawdziła to cudowne objawienie i kazała na tern miejscu wybudować Kościół, do tej pory istniejący, oddawszy go pod opiekę sprowadzonych ze Lwowa O. Dominikanów, dla których też kazała zbudować klasztor przy kościele. Nad źródłem, bijącem z pod tej cudownej miejscowości, kazała ta pani zbudować kapliczkę, samo źródło ocembrować i z tego powstała studzienka, do tej pory istniejąca, skąd wierni biorą wodę, mającą też własność uzdrawiającą. Na żądanie tej dostojnej pani Król ówczesny Władysław IV nadał przywilej, datowany dnia 21 Iipca 1640 r., którym ten monarcha pozwolił na zbudowanie przy świątyni miasta, zwanego początkowo Białą, nadając mu prawo Magdeburskie i herb, wyobrażający tarczę z wizerunkiem N. Marji Panny. Król Władysław IV dozwolił urządzić tutaj zgromadzenia rzemieślnicze i kupieckie oraz ustanowił 8 targowych jarmarków co roku w dnie czwartkowe. Cudowny ów obraz umieszczono w głównym ołtarzu wzniesionego kościoła.
ARTYKUŁ O JANOWIE I POWIECIE JANOWSKIM B. SĘDZIEGO GMINNEGO ALEKSANDRA MIKULIŃSKIEGO Z MIKULINA
- Szczegóły
- Utworzono: czwartek, 02, marzec 2017 14:20
- Odsłony: 3455
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich › Tom III › strona 414-419 Warszawa 1882
Janów, obecnie lubelskim przedtem ordynackim zwany, miasto powiatowe guberni lubelskiej, leży pod 50°42’2 szerokości półn. a 40°04’5 długości wschodniej, nad rzeką Białą, śród płaskowzgórza wzniesionego na 751 stóp nad poziom morza a 230 stóp nad poziom Lublina. Grunta przyległe do J. liche, piaszczyste. J. położony w końcu powiatu, jako punkt w którym ześrodkowują się interesa mieszkańców powiatu, jest miejscem niedogodnem, jako punkt handlowy bardzo lichem. Odległość od i Warszawy wynosi 228 wiorst, od Lublina 70 i wiorst, od linii drogi żel. nadwiślańskiej 61 wiorst, od najbliższej drogi żel. w Galicyi 49 , wiorst, od Wisły 35 wiorst. Połączony w części drogą bitą z Lublinem. Posiada sąd pokoju okręgu IV, należący do zjazdu sędziów w Lublinie i obejmujący miasto Kraśnik, zarząd powiatu, zarząd miejski, zarząd akcyzny okręgu III, obejmujący powiaty: janowski, biłgorajski i części powiatów zamojskiego, krasnostawskiego i nowoaleksandryjskiego; urząd pocztowy, stacyą telegraficzną, szpital powiatowy, więzienie śledcze ze szpitalem. Kościół parafialny katolicki podominikański, cerkiew parafialną, synagogę i dom modlitwy. Szkołę miejską jednoklasową i elementarną żeńską. W 1827 roku było tu 509 domów a . 3199 mk.; w 1860 roku liczono 550 dm. (27 murów.) i 3356 mk (1520 żydów) obecnie jest 5570 mk. (około 2500 żydów).