Z OBYWATELSKIEGO OKIENKA: Janowski wynalazek konserwacji dróg zyskuje coraz szersze zastosowanie. Głos Lubelski 1934 r.
- Szczegóły
- Utworzono: niedziela, 20, listopad 2016 16:50
- Odsłony: 1648
Piszą nam z Janowa: Uwagi w „Głosie Lubelskim” o ministerjalnej głowie z Janowa, która wymyśliła najtańszy sposób konserwacji dróg w Polsce, wywołały nie byle jaką reakcję. Oto zdjęto posterunek policyjny (po 24-eh godzinach) na ulicy Hetmana Zamoyskiego, pozwalając na przejazd przez ulicę w dzień. 1 kiedy mieszkańcom Janowa i okolicy zdawało się, że skończyły się męki jazdy po błocie niebrukowanych bocznych ulic, okazało się, że westchnienia ulgi były jednak i niestety przedwczesne. Bo posterunek dzienny, który w ciągu całej doby pilnował, by żaden pojazd nie przejeżdżał przez odcinek ulicy, przylegający do gmachu starostwa, zastąpiono natychmiast specjalnie wynajętym stróżem nocnym, który od godziny 10-ej wieczorem do rana czuwa, by cała ulica spoczywała w błogim spokoju. Od tej bowiem godziny cała przestrzeń ulicy zamknięta jest dla ruchu kołowego, i znowu jak dawniej, gdy jej wylotów strzegły szlabany a potem karabin posterunkowego, trzeba zbaczać na błotne bezdroża bocznej niebrukowanej ulicy, mazać
konie po brzuchy w błocie i ryzykować nawet niebezpieczne upadki z wozu w kałuże błotne, zwłaszcza, że ulica nie jest zbyt dobrze oświetlona.
Znani nieznani - Wacław Malanowski 1873 - 1970
- Szczegóły
- Utworzono: sobota, 10, wrzesień 2016 12:28
- Odsłony: 1332
Wizyta Pasterska J. E. ks. Biskupa Franciszka Jaczewskiego W Janowie Ordynackim 1906 r.
- Szczegóły
- Utworzono: poniedziałek, 23, maj 2016 12:52
- Odsłony: 2145
J. E. Ks. Jaczewski, Biskup Lubelski, w dniu 1 maja r. b. rozpoczął nowy objazd swojej djecezji.
Zwiedziwszy parafię Częstoborowice, Żółkiewkę, Turobin i Goraj, Jego Ekscelencja z kolei w dniu 9-ym maja r. b. przybył do Janowa Ordynackiego, witany po drodze w Chrzanowie przez miejscowe włościaństwo i w Godziszowie przez zarząd klucza Ordynacji Zamoyskich. Dwadzieścia kilka lat upłynęło od ostatniego pobytu w Janowie Biskupa Wnorowskiego; to też mieszkańcy miasta i okolicy z zapałem przystąpili do przygotowań, aby należycie uczcić i godnie powitać Dostojnego Gościa. Staraniem, pracą i kosztem mieszkańców zbudowano bramy tryumfalne, strojne zielenią i wieńcami: jedną przy wjeździe do miasta od strony Biłgoraja z napisami: „Witaj Pasterzu nasz” i „Nie zapominaj o nas”, powitalnym i pożegnalnym, tędy bowiem ks. Biskup wjechał do miasta i tędy następnie W dalszą udał się drogę; drugą bramę wzniesiono w środku miasta na rynku z inicjałami ks. Biskupa F. J. i z napisem „Ojcze błogosław pracy Twoich dzieci“; trzecią przed kościołem z napisem “; czwartą nieopodal kościółka i plebanji na przedmieściu Białej z napisem „Wesoły nam dzień nastał” i „Ciebie Boga chwalimy”. Na moście, tak zwanym „murowanym”, po za miastem od strony Goraja dróżnicy szosowi urządzili girlandę ozdobną z wyobrażeniem insygnjów biskupich. Zarząd zaś Ordynacji Zamoyskich przystroił świerkami drogę od Janowa do Obrówki i urządził bramy w Szklarni i Momotach na gościńcu, wiodącym z Janowa do Huty Krzeszowskiej, jako do dalszego celu podróży ks. Biskupa.
Kościół w Janowie, pod kierunkiem miejscowych księży wikarjuszów: Zawiszy, Kubickiego i Kruszyńskiego, został zewnątrz i wewnątrz odświeżony i pięknie przyozdobiony flagami, girlandami i zielenią.— Główne ulice miasta obsadzone świerkami; bramy tryumfalne i plac przed kościołem ozdobione obficie chorągiewkami w kolorach narodowych.
Pomnik Kościuszki w Janowie - Ziemia Lubelska - 2 październik 1916 r.
- Szczegóły
- Utworzono: czwartek, 21, kwiecień 2016 16:36
- Odsłony: 2250
Janów Lubelski, we wrześniu 1916 r.
Miasto Janów ma ozdobę, jakiej mu pozazdrościć mogą inne powiatowe miasta, tu jest piękny ogród publiczny, a w środku tegoż obelisk kamienny, poświęcony czci Kościuszki. Na tym pomniku, w sierpniu r. b. grono miejscowych patrjotów, umieściło ze składek publicznych wspaniałą tablicę marmurową ze stosownym napisem, na pamiątkę dnia 6 sierpnia 1914 r. gdy strzelcy krakowscy pod wodzą brygadjera Józefa Piłsudskiego, przekroczyli granice Królestwa Kongresowego. Jak słyszeliśmy, jest to tylko tymczasowe umieszczenie tablicy, gdyż projektuje się wzniesienie Innego monumentu ku czci Piłsudskiego, i na tako tym obecna tablica będzie wmurowaną. Ale zanim to nastąpi, wypada nam przypomnieć naszemu społeczeństwu historię tego pomnika, która jest następująca:
Pod wpływem rozbudzonego w narodzie kultu dla Tadeusza Kościuszki, wobec jego zgonu w Szwajcarji i przeniesienia dostojnych zwłok na Wawel— w roku 1819 — obywatele ówczesnego powiatu Kraśnickiego, złożyli składkę na uczczenie pamięci wielkiego bohatera narodowego i obrawszy na ten cel ustronne miasto Janów, w dniu 11 sierpnia 1819 r. zjechali się tutaj i uroczyście odbyli założenie kamienia węgielnego pod wznieść się mający monument. Pomnik ten ukończony został w r. 1820, początkowo miał 39 stóp wysokości I wzniesiony został nie w tem miejscu, gdzie obecnie się znajduje, lecz wtedy stanął na obszernym rynku Janowskim, w pobliżu kościoła i klasztoru ks. Dominikanów wśród' pięknych drzew, wówczas tam rosnących.
Dziennik Nowa Reforma nr 598, Kraków 25 XI 1915, wydanie popołudniowe.
- Szczegóły
- Utworzono: czwartek, 21, kwiecień 2016 15:29
- Odsłony: 980
Uczczenie pamięci bohatera narodowego z roku 1863. Z Janowa Lubelskiego piszą do Dziennika Narodowego.
Z inicyatywy tutejszej ekspozytury werbunkowej Legionów polskich, przeżyli w dniu Zadusznym mieszkańcy tutejsi niezwykle podniosłe i niezapomniane chwile. Na mogile pochowanego tuż za miastem, a zamordowanego przez Moskali powstańca z 1863 r. Juliana Siekluckiego, zajaśniały o zmroku liczne światła, w blasku których zagrały, od 1905 roku niewidziane tu barwy narodowego sztandaru. Do licznie zebranej u mogiły powstańca rzeszy ludu przemówił p. Wacław Malanowski, poczem zabrał głos legionista Krasnodębski.
Z mogiły powstańca z gromką pieśnią narodową i rozwianym na czele pochodu amarantowo-białym sztandarem pociągnął tłum przez ulice miasta na cmentarz.
Posuwający się zwolna ulicami miasta pochód; rósł z każdą chwilą; u świeżej też mogiły kryjącej szczątki ofiary gwałtów moskiewskich, Andrzeja Kulińskiego, zebrała się już niemal tysiączna rzesza. Tu znów głos zabrał p. W. M. — Oddawszy hołd pamięci ś.p. Kulińskiego, który przez całe swe życie walczył i innych do walki z carską przemocą zagrzewał, który do końca wytrwał i jako prawy żołnierz legł na posterunku — apelował mówca do serc i sumienia narodowego zebranych.
Uczucia zebranych' były tak wysoko napięte, że choć mówca wezwał do rozejścia się — zebrani samorzutnie pociągnęli z pieśnią na ustach przed biuro werbunkowe Legionów, gdzie na cześć tych że długo jeszcze śpiewano i wznoszono okrzyki.