KOLEJARZ Z BIAŁEJ
- Szczegóły
- Utworzono: piątek, 15, maj 2020 12:51
- Odsłony: 305
Nazywał się Jan Orzeł. Całe życie - z wyjątkiem opisanego poniżej epizodu wojennego - spędził w Białej, dokładniej „za rzeką” – jak mawiał. Urodził się na początku ubiegłego wieku, pamiętał oba pożary bialskich kościołów, Belinę, Bijasiewicza i inne przedwojenne postacie życia publicznego naszego powiatu, w którym to zyciu sam zresztą aktywnie uczestniczył. Był wdzięcznym gawędziarzem, ponadto pisywał całkiem udane wiersze. Zmarł ok. 1990 roku, a jedno z jego wspomnień pragnę opisać.
Ożeniłem się w kwietniu 1919 roku, a parę miesięcy później rozpoczęła się wojna polsko-bolszewicka. Tylko co ukończyliśmy Żniwa, dostałem wezwanie z komisji poborowej. Boże mój! żona w ciąży, jej i moi rodzice starzy i niesprawni... Kto zwiezie zboże? Kto wykopie ziemniaki, obsieje oziminę, przygotuje rolę na zimę? A tu powiastka wyraźnie mówi: zgłosić się w Lublinie w celu rekrutacji. Nikogo nie zwalniają, każdy z Janowa czy Białej, który dostał wezwanie przede mną, poszedł na wojnę. Nie spaliśmy po nocach, nie potrafiłem pocieszyć żony, ani ona mnie. Co będzie? A jak nie wrócę? Jak ona sama da sobie radę z dzieciakiem i gospodarką? „Pod Twoją obronę uciekamy się Święta Boża Rodzicielko...”Modliliśmy się żarliwie, ale żadnego wyjścia ani pociechy nie znaleźliśmy. Tymczasem nadszedł dzień, w którym miałem stanąć przed komisją. Pożegnałem się z Żoną, rodziną, sąsiadami. Płakaliśmy wszyscy. Byłem juz umówiony z furmanem, który woził ludzi do Szastarki, ale do Janowa przyszedłem dużo wcześniej niz potrzeba. Wstąpiłem do kościoła i przez dwie godziny błagałem Najświętszą Maryję: „Matko pomóż, Matko, ratuj, Matko ocal mnie!...” Łkałem cały czas i wyszedłem pełen żalu. Nie doznałem pocieszenia, wręcz odwrotnie - moja gorycz sięgnęła dna. W Szastarce pierwszy raz w życiu zobaczyłem pociąg. Wsiadło nas kilkunastu poborowych. Z lubelskiego dworca poszliśmy pieszo na Podzamcze, wskazane na wezwaniu miejsce zbiórki. A tam na ogromnym błoniu dosłownie tłum ludzi, nie wiem - może pięć, może dziesięć tysięcy.
85. ROCZNICA ŚMIERCI JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO - RAPORT STAROSTY JANOWSKIEGO WŁODZIMIERZA WEBERA PO ŚMIERCI PIŁSUDSKIEGO, 22 MAJA 1935 R.
- Szczegóły
- Utworzono: wtorek, 12, maj 2020 13:49
- Odsłony: 266
Raport starosty Janowa Lubelskiego Włodzimierza Webera po śmierci Piłsudskiego, 22 maja 1935 r.,
W miasteczkach nie doczuwa się żadnego podniecenia i życie płynie zupełnie spokojnie, „Do obecnej chwili wśród ludności powiatu bez różnicy przekonań politycznych daje się zauważyć smutek spowodowany śmiercią Marszałka.”, 1 czerwca Weber, uroczystości żałobne w powiecie miały charakter powszechnym , nabożeństwa żałobne odprawione w świątyniach wszystkich wyznań, wzięły liczny udział org. prorządowe, Wici, AK, organizacje te odbyły zebrania żałobne, 280, telefonogram, urocz
ystości w całym powiecie, 17.05., z powodu burzy przerwa w połączeniu telefon., :W Janowie, gdzie odbyła się podniosła uroczystości wzięło w uroczystości około 3500 osób. W Kraśniku ok. 1,5 tys., w siedzibach gmin ok. 10 tys., Weber, Wiadomość o śmierci marszałka 13 maja wczesnym rankiem, przyjęto z „niewymownym żalem”, na budynkach zawisły flagi opuszczone do połowy masztu, z drzewcem owiniętym krępą, członkowie organizacji społecznych i wiele osób przywdziało opaski żałobne, z ustawionych na ulicach miast odbiorników radiowych gromadnie słuchano komunikatów i pień żałobnych, 13 maja powstał powiatowy Komitet Obchodu Uroczystości żałobnych, skład, przewodniczący starosta, płk. Kazimierz Dworak dca 24 pułku ułanów, 282, ks. Józef Scipio del Campo z Kra, ks. Józef Dąbrowski, kom. Kazimierz Sierakowski kom pow. PP, Wacław Radomski burmistrz JL, Adam Sotowski notariusz z JL, Robert Strużak insp sam gm., M. Sierakowska przewodnicząca oddziału Rodziny Policyjnej, przewodniczący gminnych/miejskich komitetów, w miastach i gminach powstały miejscowe komitety na czele z burmistrzami i wójtami, Nabożeństwa już w przeddzień 17 maja i zakończyły sie 18 , po nich młodzież pod pomniki marszałka, przemówienia, 17 maja w Janowie Lub.,
ZBRODNIA KOMUNISTÓW W JANOWIE LUBELSKIM
- Szczegóły
- Utworzono: poniedziałek, 11, maj 2020 07:30
- Odsłony: 544
Był czwartek 12 lipca 1945 r. Na janowskim rynku sporo ludzi, ponieważ był to w Janowie Lubelskim dzień targowy. Ok. godziny 9 na rynek wjechały dwie ciężarówki. Z jednej wyskoczyło ponad 20 żołnierzy, z drugiej orkiestra wojskowa. Tych pierwszych rozesłano po domach, by spędzali na rynek ludzi, muzykanci tymczasem przygotowywali atmosferę pod wydarzenie, które miało się dokonać za niecałą godzinę...
Zanim jednak przejdziemy do meritum, konieczne jest pewne objaśnienie: gdy hitlerowskie Niemcy opuściły Polskę, wielu polskich żołnierzy zdawało sobie sprawę, że wkroczenie sowieckiego wojska nie wróży nic dobrego. Postanowili zostać w lasach i kontynuować walkę, aż do ostatecznego zwycięstwa. Ów czas peerelowscy pseudohistorycy nazywali „epoką walki o utrwalenie władzy ludowej”, gdy faktycznie był to czas, kiedy komuniści pozbywali się ostatnich, prawdziwych obrońców niepodległej Polski. Wielu z nich poległo z bronią w ręku, a innych więziono i poddawano okrutnym torturom. Część z nich zasiadała na ławie oskarżonych w procesach pokazowych, których wynik był z góry przesądzony - natychmiastowy wyrok śmierci. Do walki z „leśnymi bandytami” tworzono pozorowane odziały partyzanckie złożone z UB-eków i milicjantów.
WSPOMNIENIA Z MŁODZIEŃCZYCH LAT - RYSZARD GARLICKI - JANÓW LUBELSKI OKRES MIĘDZYWOJENNY
- Szczegóły
- Utworzono: wtorek, 11, luty 2020 12:50
- Odsłony: 814