1 MARCA - Narodowy Dzień Pamięci „ŻOŁNIERZY WYKLĘTYCH” ŻOŁNIERZE WYKLĘCI z JANOWA LUBELSKIEGO i OKOLIC:
- Szczegóły
- Utworzono: piątek, 01, marzec 2019 10:41
- Odsłony: 805
Lista udostępniona przez Pana Pawła Florka, dziękujemy!
ADAM JAROSZ PS."Żbik"
Urodzony w 1923 r w Białej k/Janowa Lubelskiego w rodzinie chłopskiej. Żołnierz NSZ w oddziałach “Visa”, “Cichego” , “Nałęcza” i “Jania”. Od września 1946 r w oddziałach WiN “Zapory”. Od 1947 r dowódca patrolu w oddziale Mieczysława Pruszkiewicza ps.“Kędziorek”. Poległ w walce z UB pod Otroczem w 1948 r.
ORZEŁ CZESŁAW PS.“NN"
Urodzony w Białej Ordynackiej k/Janowa Lubelskiego w rodzinie chłopskiej. Brat “Promienia”, żołnierz oddziałów WiN mjr “Zapory”. Aresztowany przez UB i więziony.
ORZEŁ JAN vel JAN GÓRA PS. "PROMIEŃ”
Urodzony 10.VIII.1924 r w Białej Ordynackiej k/Janowa Lubelskiego, rolnik. Od 1943 r żołnierz AK, od wiosny 1946 r w oddziale NSZ Tadeusza Lachowskiego ps.“Nałęcz”. Od jesieni 1946 r kwatermistrz oddziałów WiN “Zapory” w powiecie Janów Lubelski. Ujawniony w 1947 r, aresztowany przez UB w kwietniu 1948 r.
ORZEŁ WŁADYSŁAW PS.“LOTNY”
Rolnik, komendant placówki AK w Białej II k/Janowa Lubelskiego. Żołnierz oddziału WiN “Zapory”.
CIUPAK EDWARD PS.“MAŁY”
Urodzony 14.XII.1928 r. w Wólce Ratajskiej k/Janowa Lubelskiego w rodzinie chłopskiej. Żołnierz oddziału NSZ Tadeusza Lachowskiego ps.“Nałęcz. Od września 1946 r w oddziale WiN “Zapory”. Ujawniony w amnestii 1947 r. Aresztowany przez UB 21.IV.1947 r. i skazany na 15 lat więzienia.
POMNIK POŚWIĘCONY MIESZKAŃCOM JANOWA LUBELSKIEGO
- Szczegóły
- Utworzono: wtorek, 12, luty 2019 20:24
- Odsłony: 319
KIEDY JANÓW ODZYSKAŁ NIEPODLEGŁOŚĆ? - ZENON BARANOWSKI
- Szczegóły
- Utworzono: niedziela, 04, listopad 2018 18:40
- Odsłony: 1169
Data 11 listopada jest umownym momentem odzyskania niepodległości, ale poszczególne obszary Polski uzyskiwały ją w 1918 r. w różnym czasie.
Za lokalne daty odzyskania niepodległości uznaje się czas rozbrojenia wojsk okupacyjnych - na terenie Lubelskiego, - austriackich. Kiedy to się stało w Janowie Lubelskim i okolicach? Otóż była to niedziela 3 listopada 1918 r.
Dotychczasowa, praktycznie pojedyncza relacja, pierwszego komisarza rządowego na powiatjanowski dr Władysława Jabłońskiego mówiła, że był to 4 lub 5 listopada, a w przypadku więzieniajanowskiego miano je przejąć w ręce polskie 5 listopada. I tę datę przyjęto w monografii historycznejJanowa Lubelskiego. Ale nie jest ona właściwa, co pozwoliły ustalić badania w zasobach Centralnego Archiwum Wojskowego w Warszawie. Znajduje się tam szereg życiorysów i relacji peowiaków z Janowa Lubelskiego i okolicznych placówek, którzy brali udział w rozbrojeniu wojsk austriackich. Jak pisze w swoim życiorysie Jan Kołtyś w „dniu 3.XI.1918 r. brałem czynny udział w rozbrajaniu okupantów”. Podobnie stwierdza Piotr Tomczyk – w „P.O.W. pracowałem do czasu rozbrojenia okupantów t.j. do dnia 3/XI.1918 roku, biorąc czynny udział w rozbrajaniu okupantów”. Jak również Adam Krzysztoń, który służył w POW - „aż do czasu rozbrojenia okupantów t.j. do 3.XI.1918 r.” Pośrednio na datę 3 listopada wskazują relacje Franciszka Kulińskiego i Tadeusza Łupiny.
CMENTARZ BIALSKI
- Szczegóły
- Utworzono: niedziela, 01, lipiec 2018 10:03
- Odsłony: 2120
Cmentarz bialski to największa i jedna z najstarszych nekropolii w regionie janowskim. Zajmuje powierzchnię 5,69 ha. Położny jest przy ulicy Bialskiej, na obrzeżach miasta, na łagodnym stoku doliny. Otoczony jest zabudową podmiejską (od północnego-wschodu zwartą zabudową ulicy Kamiennej) oraz sadami i ogrodami. Cmentarz jest rozplanowany na planie prostokąta, a od głównej alei, ciągnącej się z zachodu na wschód, regularnie odchodzą alejki boczne. Cmentarz posiada murowane ogrodzenie. Znajduje się na nim kaplica cmentarna zbudowana w latach osiemdziesiątych XX w. oraz dawna kostnica i budynek gospodarczy. Zieleń na cmentarzu jest rozmieszczona głównie w zachodniej części oraz wzdłuż alejek i południowej części ogrodzenia – są to starodrzewy: lipa, kasztanowiec, jesion, klon, dąb, łącznie ok. 100 sztuk. Szpalery świerkowe znajdują się w części wschodniej. W 1991 r. cmentarz bialski został wpisany do rejestru zabytków[1].
Cmentarz bialski jest użytkowany od 1856 r. (jego historię przedstawiłem w poprzednim numerze Janowskich Korzeni). W tym czasie pochowano na nim około 50 tys. osób (szczegółowe dane za każdy rok przedstawia tabela nr 1.). Byli to wierni z parafii Biała, a od 1867 r. Janów Lubelski. Pochodzili oni z następujących miejscowości: Janów Lubelski, Biała, Biała Poduchowna, Podlaski, Pikule, Ruda, Borownica, Kopce, Łążek Ordynacki i Garncarski, Jonaki, Szklarnia, Zofianka Górna, Zofianka Dolna, Kawęczyn Nowa Osada, Flisy (do chwili obecnej); Dzwola, Konstantów, Kocudza Górna, Kocudza, Władysławów, Kapronie, Zdzisławice - do 1920 r.; Momoty Jakubowe, Momoty Nowa Osada – do 1929 r.; Momoty Górne, Momoty Dolne, Ujście, Kiszki, Szewce – do 1958 r.; Krzemień, - do 1985 r.; Kawęczyn, Wólka Ratajska, Rataj Ordynacki i Poduchowny – do 1985 r.; Andrzejów – do 1989 r. Obecnie cmentarz ten użytkują dwie janowskie parafie – św. Jana Chrzciciela i św. Jadwigi.
WOJENNE WSPOMNIENIA ŻOŁNIERZA KOP W SARNACH
- Szczegóły
- Utworzono: niedziela, 24, czerwiec 2018 13:34
- Odsłony: 1602
Podczas tragedii II wojny światowej nie było miejscowości na Ziemi Janowskiej, która by nie złożyła swojej daniny ofiar ludzkich i pożogi. Nie sposób opisać, choćby wymienić,tych wiosek, które masowo mordowano i palono. Trudno tym bardziej wymienić ludzi, którychrozstrzelano bądź wywieziono do obozów koncentracyjnych. Wśród tych ostatnich był m.in.zamordowany w Dachau ks. Józef Bierzyński - budowniczy kościoła w Godziszowie, ks.Dmochowski – proboszcz parafii Godziszów i ks. Franciszek Trochonowicz, późniejszy proboszcz Janowa – dwaj ostatni szczęśliwie przeżyli obozy koncentracyjne. W Rapach k. Biłgoraja rozstrzelano ks. Klukaczyńskiego z Momot za posługę religijną niesionąpartyzantom.
Urodziłem się 26 grudnia 1909 r. W rodzinie chłopskiej. Rodzice – Walenty i Katarzyna zeZdyblów. W latach 1930 – 32 odbywałem służbę wojskową w 86 Pułku Piechoty wMołodecznie.
26 sierpnia 1939 r. stawiłem się w Pułku Korpusu Ochrony Pogranicza w Sarnachwoj. wołyńskie, jako rezerwista powołany w ramach cichej mobilizacji. Pułkiem KOP – Sarnydowodził ppłk. Nikodem Sulik. Po przybyciu do koszar Pułku i zameldowaniu się u oficerainspekcyjnego, zostałem przydzielony do 4 Kompanii Straży Granicznej, której dowódcą byłkpt. Emil Edmund Markiewicz. Kompania ta liczyła 600 żołnierzy i podzielona została na 6plutonów. Pluton, do którego zostałem wcielony, dowodzony był przez ppor. rez. Jana Bołobota, rodem z Lublina.