STAROŻYTNA POLSKA POD WZGLĘDEM HISTORYCZNYM, JEOGRAFICZNYM I STATYSTYCZNYM
OPISANA. PRZEZ MICHAŁA BALIŃSKIEGO I TOMASZA LIPINSKIEGO.
TOM II
WARSZAWA 1845
Janów o 81/2 mili od Zamościa, miasto Ordynacyi Zamojskiej nad rzeką Białą, ze wsi także Biała zwanej w roku 1640 na miasto pod imieniem Janowa wyniesione zostało przez Katarzynę z Ostroga, Tomasza Zamoyskiego Podskarbiego Koron. żonę. Król Władysław IV wydał na to przywilej t. r. obdarzając mieszkańców prawem magdeburskim. Chociaż miasto daleko pierwej, bo już w roku 1618 zaczęło się budować, istotnie jednak erekcya jego zaledwo r. 1687 przyszła do skutku. Dziedzice Ordynatowie Zamojscy, udzielili mu niektórych swobód i funduszem opatrzyli, a Jan Kazimierz nadał nowe przywileje. Oprócz kościoła parafialnego jest tu kościół i klasztor Dominikanów, których fundacyją zatwierdził w r. 1660 Jan Zamojski Wojewoda Sandomierski. Rok 1780 było w tem mieście 290 domów, między któremi kilkanaście w rynku murowanych.
Źródło: http://books.google.pl/books?id=tWxKAAAAcAAJ&printsec=frontcover&hl=pl#v=onepage&q&f=false
